Dit gedeelte van de website gaat over Wiebe van der Zee, (11-11-1953) geboren te Kollum, Friesland. In dit museum worden werken getoond die door Wiebe zijn bewaard. Een kleine greep daaruit geeft u inzicht in het verloop van Wiebe’s carrière. Op de foto is een zelfportret te zien met zoon Age uit 1982.
Wiebe groeit tot zijn 7e jaar op in Sneek, daar bezoekt hij de Eben Haêzer school. Lego is zijn favoriete speelgoed en buiten speelt hij graag voetbal op het trapveldje voor het ouderlijk huis aan de Harmen Sytstrastraat 17.
Na een half jaar in Harderwijk gewoond te hebben, verhuist het gezin naar Leeuwarden, waar Wiebe de lagere school afmaakt. Hij vindt tekenen een leuke bezigheid.
Op de Tjerk Walles Mavo valt Wiebe al snel op door zijn creatieve geest. Zijn tekeningen en schilderijen mogen op de gang van de school geëxposeerd worden. Zijn favoriete leraar is de heer Sol, leraar handvaardigheid.
Handvaardigheid en tekenen worden hier door Wiebe zo gewaardeerd dat hij vanaf dat moment ook besluit een creatief vak te gaan leren. Daarvoor moet eerst de havo doorlopen worden en op zijn 18e jaar doet hij toelatingsexamen voor de Rietveld Accademie, waar hij niet kan worden toegelaten.
In 1974 trouwt Wiebe met Geertje Mollema uit Scharnegoutum. Het jonge paar woont in de Furmerusstraat te Sneek, één van de kamertjes wordt al snel een klein ateliertje.
Wiebe krijgt de smaak te pakken en wil meer. Hij haalt kunstboeken uit de bibliotheek en maakt kennis met Dali, Willink en anderen.
Het huis van Geertje op de Pôlle te Scharnegoutum voor Mem Mollema 1975 is één van zijn vroegste olieverven. Hiernaast ziet u de potloodschets als voorstudie.
De Hoezen van Roger Dean voor de Yes albums spreken tot Wiebe’s verbeelding. De schilderijen uit die periode laten dat ook wel zien.
Tijdens de militaire dienst ontspruit het plan om naar de leraren opleiding te gaan in Leeuwarden om de vakken handvaardigheid en tekenen te gaan volgen. Een map met beeldend werk plus 2 dagen toelatingsexamen, die met goed gevolg worden afgelegd, zorgen voor het toelatingsbewijs. Ook solliciteert Wiebe voor verkoper binnendienst bij Lankhorst Touwfabriek, afdeling watersport. Hij kiest voor de baan, maar na 1 jaar merkt hij dat de verkeerde keus is gemaakt en gaat nogmaals voor de toelatingstest van lerarenopleiding Ubbo-Emmius.
Geertje verdient ondertussen de kost, wat nogal bijzonder is in die tijd en Wiebe richt zicht volledig op zijn studie. De opleiding is nog in ontwikkeling en daardoor kan hij volop experimenteren.
Op een geïnkte glasplaat wordt een vel papier gelegd, op de achterzijde kan men tekenen met een scherp voorwerp of wrijven (hard en zacht) zodat een afdruk op de voorzijde ontstaat. Op deze afbeelding ziet u een stilleven met opgezette ekster.
Tijdens de opleiding tekenleraar krijgt Wiebe ook opdrachten. Hier een pen- en inkttekening als voorbeeld. Botanische kas, pen en inkt.
Wiebe trekt er in de zomer regelmatig op uit om het landschap te bestuderen. Boerderijtje potlood tekening.
Wat Wiebe ook leert, is het waarnemen van de omringende wereld. Op het Joodse kerkhof in Leeuwarden wordt, onder leiding van de docent, een studie gemaakt in gewassen Oost-Indische inkt. Inkt verdunnen met water, schilderen als aquarel, met deze beperkte middelen kun je een mooi schilderij creëren.
Dit is zijn medium. Door zich een half jaar te richten op het landschap en aquareltechnieken, leert Wiebe de techniek kennen.
De eerste stappen in olieverf werden thuis gezet, maar ook tijdens de opleiding komt Wiebe in aanraking met olie- en acrylverf. In 1977 ontstaan experimenten met olieverf op paneeltjes.
Op een gegeven moment las Wiebe in de krant dat er deelnemers gezocht werden voor een kunstmarkt in Franeker. Zal hij gaan? Geertje duwt Wiebe het huis uit om bij de buurvrouw te gaan telefoneren (zelf hadden ze geen telefoon). Hij gaat, en de eerste kunstmarkt blijkt een succes. Diverse werken worden verkocht en het commerciële instinct ontluikt. Wiebe schildert typische Friese landschapjes en gaat tijdens de zomervakanties oude ambachten en kunstmarkten af.
Na een studiereis naar Berlijn moet er een beeldend verslag gemaakt worden die uitmondt in een expositie in de lerarenopleidingskantine van het Ubbo-Emmius. Het schilderij “Obst und Gemüse”, 1 meter bij 1 meter, is Wiebe’s inzending. Een bijna fotografisch schilderij in olieverf. Wiebe is geïnspireerd door de Amerikaanse hyperrealisten en blijft realistisch schilderen. Hij zoekt contact met Jopie Huisman en Aad Hofman bij wie hij allebei op bezoek gaat.
Wiebe zoekt het thema “verval” op Hier een studie van een deur in olieverf links en acrylverf rechts om te testen of er verschillen zijn.
Dan wordt het langzamerhand tijd om af te studeren. Wiebe kiest voor handvaardigheid als 2e graads vak, omdat hij denkt daarmee meer in het onderwijs te kunnen. Hij bouwt daarvoor een aantal objecten die voorzien worden van een speaker en een cassette recorder met daarin een eindeloos bandje. Na eenmaal een korte opname gemaakt te hebben, blijft de tape doorlopend afspelen. Het is een geluidsbewustwordingsproject in de ruimste zin van het woord. “Wat hoort u nu?”
Wiebe kan in augustus 1981 aan de slag aan de Christelijke scholengemeenschap “de Schakel” in Emmeloord. Hij blijft daar twee jaar en krijgt daarna een baan als leraar tekenen/ handvaardigheid aan het W.G. Baarda College te Sneek. Om zich te ontwikkelen blijft Wiebe schilderen. Hij gaat één dag minder per week op school werken om te kunnen schilderen. Daarnaast exposeert hij regelmatig en toont zijn werk regelmatig op kunstmarkten.
bij collega van Doesburg. Het is lastig om de kleine vormen goed te kunnen uitsnijden. Aan de lessen aan leerlingen in de klas houdt Wiebe goede herinneringen over. Hij doet veel ervaring op. Schildert, tekent en airbrusht met leerlingen, deze afbeeldingen werden gebruikt als voorbeeld.
Boompjes is een voorbeeld van de avondcursus. Tijdens de schoolperiode, illustreert Wiebe onder andere voor een aantal kaartenuitgevers. In aquarel komt een serie kaarten uit. Hij schildert in deze periode voornamelijk landschappen, waterpartijen en skûtsjes in aquarel.
De tijger één van de eerste dieren die Wiebe vorm geeft.
Een eenzijdig auto ongeluk bezorgt het gezin een moment bezinning. Wiebe en Geertje overdenken hun leven en toekomst en het besluit wordt genomen om de baan in het onderwijs op te zeggen. Wiebe en Geertje gaan zich samen richten op de loopbaan van Wiebe en de verkoop op kunstmarkten e.d. Geertje regelt alles achter de schermen en Wiebe gaar de “boer” op.
“Us een keer wat anders” is een expositie waarbij Wiebe toenmalig minister van onderwijs Jo Ritzen gebruikt in diverse beelden. De aquareltechniek krijgt Wiebe steeds beter onder de knie en hij gaat zich richten op koeien.
Als schilder van landschappen kwam Wiebe regelmatig koeien tegen die het uitzicht wegnamen van zijn onderwerp. Op een vakantie in Gorsel ontdekte Wiebe de kracht van de koeien. Als jongetje was Wiebe al gefascineerd door deze imposante dieren, dat was een goed uitgangspunt. Bij ome Auke stond hij achter de koeien in de warme stal, zo herinnerde Wiebe zich weer. Een stel herkauwende rode koeien worden in Aquarel geschilderd. Het zal rond 1986 geweest zijn dat Wiebe de koeien herontdekte.
"Bij de pinken" is een van de eerste aquarellen van koeien die in reproductie uitkwam in 1993. Het Fries Rundvee Syndicaat wilde een kerstkaart en koos, vanwege de langwerpige vorm, voor dit schilderij. Pinken in de Frisse ochtend, een thema wat regelmatig terug zou komen.
"Het echte buitenleven" is gebruikt als illustratie in het in 1998 uitgegeven boek “tekenen en schilderen” van Teleac/NOT.
"Ik ben vooral gefascineerd door de nieuwsgierigheid van koeien. Groepjes pinken drommen vaak samen als je als ‘buitenstaander’ aan de rand van de wei staat. Het staand opsnuiven van de menselijke geur door de koeien is een typische houding die hier in de aquarel is uitgebeeld. De titel verwijst naar het feit dat koeien lekker buiten staan, vaak in weer en wind of op een koude mistige dag."
Wiebe is dus bezig met zijn koeien. “Wat zouden zij denken, of zouden zij “praten” over ons, in hun eigen mysterieuze koeientaal, met hun lichaamstaal, hun kuddegedrag?
Wiebe’s titels zijn dan ook belangrijk om het werk beter te begrijpen. Hij gebruikt titels om ons over het bestaan van deze “gebruiksdieren” te laten nadenken. Zoals: “ Wanneer gaat het hek open?, De beste stuurlui...”.
Van porselein zijn inmiddels een groot aantal serviesproducten voor tafel en keuken met decoraties van Wiebe op de markt gebracht.
De koe blijft een inspiratiebron voor Wiebe al heeft hij ook andere boerderijdieren ontdekt. In onze webwinkel vindt u alle werken van Wiebe
